به گزارش شهرآرانیوز، «واردات سگ و گربه آزاد شد»؛ این تیتر کوتاه برای خبری بود که صبح روز گذشته در فضای مجازی منتشر شد و خیلی زود در کانون توجه افکار عمومی مردم قرار گرفت. البته اصل خبر قرار بود جنبه سرگرمی داشته باشد، اما واکنش منفی کاربران شبکههای اجتماعی و مخاطبان خبرگزاریهای مختلف به شکل گسترده باعث شد تا موجی از ابراز انزجار و نگرانی ایجاد شود.
براساس تفاهمنامه اخیر تجارت آزاد ایران با کشورهای عضو اوراسیا که از ۲۵ اردیبهشت امسال اجرایی شد، بهازای آزادسازی صادرات ۴۶۸۸ قلم کالا از ایران به پنج کشور عضو این اتحادیه، قرار شده تا فهرستی از اقلام مختلف نیز از سوی ایران با تعرفه صفر وارد شود. در واقع مذاکرهکنندگان اقتصادی و تاجران ما با طرفهای روس، ارمنستان، بلاروس، قزاقستان و قرقیزستانی خود تفاهم کردهاند که تعرفه ۸۷ درصد از اقلام صادراتی و وارداتی میان این پنج کشور با ایران «کاملاً صفر» شود و به عبارت دیگر، شرکتهای تولیدکننده، بازرگانان و تاجران ما و آنها هرچه دلشان خواست، هر زمان دلشان خواست و به هر اندازه دلشان خواست، صادر یا وارد کنند.
خبر خوب و امیدوارکنندهای است، نه؟ البته که خوب است، اما بدیهی است که در هر بدهبستان تجاری اگر امتیاری میخواهید، ابتدا باید امتیازی بدهید. حالا صورت کلی کار نیز همین شده که ایران موافقت کرده تا بهازای دمیدهشدن جانی تازه به رگهای اقتصاد و تجارت و صنعتش، فهرستی از اقلام مختلف را هم از پنج کشور عضو اتحادیه اوراسیا وارد کند و از قضا براساس سندی که اخیراً فاش شده، در فهرست این اقلام دارای مجوز واردات، عنوان «سگ و گربه» در ردیف ۰۱۰۶۱۹۱۰ درج شده است.
در چنین شرایطی است که آزادسازی واردات سگ و گربه از کشورهای عضو اتحادیه اوراسیا، خشم فعالان صنعتی و پرچمداران تولید و اقتصاد کشورمان در بخش خصوصی را درپی داشته است؛ یعنی آنهایی که ماههاست در صف انتظار برای واردات اقلام اساسی برای تولیدشان هستند و حالا حق دارند برای صدور مجوز واردات سگ و گربه خشمگین باشند.
حسین محمدیان، رئیس کمیسیون توسعه صادرات اتاق بازرگانی خراسان رضوی، در گفتوگو با شهرآرانیوز با اعتراض شدید به صدور مجوز واردات در این حوزه میگوید: بله من واقعاً تبریک میگویم که مسئولان ما یکی از دغدغههای مهم مردم و صاحبان صنایع را برطرف کردند! حالا جالب است بدانید در همین چند روز اخیر، تعرفه گمرکی سیم و کابل مسی، یکشبه از ۳ دلار به ۱۰ دلار افزایش پیدا کرده و همین باعث شده تا تجارت یکی از مزیتهای صادراتی کشور ما بهطورکامل قطع شود. ما پنجمین معادن غنی مس در دنیا را داریم، اما حالا صادرات سیم و کابلمان متوقف شده و البته اکنون نوبت واردات سگ و گربه است!
از این فعال اقتصادی سؤال کردیم که آیا کسی از صاحبان صنایع استان را میشناسد که مدتها در صف دریافت مجوز برای واردات اقلام اساسی تولید معطل مانده باشد؟ محمدیان پاسخ میدهد: میشناسم؟ الان تقریباً همه واحدهای صنعتی به خصوص در استان خودمان گرفتار چنین وضعیتی هستند. ما خودمان چهار ماه است که درخواست دادهایم برای اوقاتی که برق قطع میشود، بتوانیم ژنراتور وارد کنیم که دستگیرمان باشد، اما هنوز منتظریم و حتی نتوانستهایم ثبت سفارش کنیم.
به گفته رئیس کمیسیون توسعه صادرات اتاق بازرگانی خراسان رضوی، شگفتانه و تأسف مضاعف برای آزادسازی واردات سگ و گربه در شرایطی است که ارز تخصیصی برای این موضوع قرار است از محل همان ارزی باشد که با هزار گرفتاری و سختی توسط فعالان صنعتی بخش خصوصی و صادرکنندگان ایرانی حاصل شده است.
البته برخی کارشناسان هم دیدگاه متفاوتی نسبت به این موضوع داشتند. سعید بامشکی، رئیس کمیسیون واردات اتاق بازرگانی خراسان رضوی، در گفتوگو با شهرآرانیوز بیان میکند: ما نیاز داریم منطقی به موضوع نگاه کنیم. این حذف تعرفه دوطرفه در بسیاری از معاهدات اقتصادی جهان سابقه دارد و کاملاً منطقی است. حالا اینکه ما عادت داریم پشت عنوان «تولید داخل» مخفی بشویم و با واردات دشمنی کنیم، این جای خود را دارد، اما واقعیت این است که در هر تفاهم تجاری، اگر میخواهید محموله شما راهی بازار کشورهای دیگر شود، باید بازار خود را برای محصولات خارجی باز بگذارید.
او میافزاید: حالا بهطور خاص درباره این بحث سگ و گربه، اگر منصفانه نگاه کنیم، به نظر نمیرسد معنای عینی و مفهوم مشخصی در کشور ما پیدا کند. اینکه تاجری پیدا بشود و دقیقاً دست بگذارد روی همین بحث و مثلاً محموله سگ و گربه وارد کشور کند، واقعاً غیرمنطقی است. الان چنین محمولهای را باید در چه بستری و به چه قیمتی به فروش گذاشت؟ من بعید میدانم این صدور مجوز، تأثیر خاصی داشته باشد.
در واکنش به این خبر جنجالی و البته تأسفبار، معدود طرفدارانی هم معتقدند که واردات سگ و گربه میتواند فرصتهای شغلی مختلفی در جامعه ایجاد کند؛ از کلینیکهای ارائه خدمات درمانی به حیوانات خانگی گرفته تا تجارت غذا و ملزومات این حیوانات، اما سؤال مهم اینجاست که تأمین همین مقدار ارز و تمرکز آن بر یک حوزه صنعتی و تولیدی آیا نمیتوانست گره بزرگتری از اقتصاد کشور باز کند و فرصتهای شغلی پایدارتر و بیشتری ایجاد کند؟